A little too much

من دانش آموز بودن رو به دانشجو بودن ترجیح میدم

اینکه بیشتر خوش میگذشت یا دوستای حقیقی تری داشتم به کنار

مسوولیت نداشتم، حق انتخابم محدود بود، یه برنامه میذاشتن جلوم میگفتن بشین بخون نمره بیار. 

الان بده. خودم برنامه ریزی کنم، خودم حواسم باشه چیو کی و با کی برمیدارم، خودم حواسم باشه فلان استاد با کدوم ساز میرقصه، خودم حواسم باشه با کدوم سری از بچه ها زیاد صمیمی نشم، خودم حواسم باشه جزوه ندم و نگیرم و هزاران عمل دیگه 

من اصلا دوست ندارم این دوران رو. تموم شه بره