سرنوشتت

هر وقت جلوی ملتی شرم زده میشم همش با خودم میگم اینم یه تجربه ست. همش تو دلم میگم امروزو تحمل کن میگذره. امروز تموم بشه یادت میره، خب درسته که یادم نمیره ولی دلداری خوبیه. 

مردم برای دلداری دادنت میگن میگذره ولی این ناراحت ترم میکنه، خب معلومه که میگذره. گذر زمان یه روند طبیعیه که لازم نیست کسی به کسی یادآوری کنه. ولی به چه قیمتی؟ وقتی داری بهم میگی اشکال نداره میگذره من به این فکر میکنم که وقتی بلاخره گذشت و وقتی من به پشتم نگاه میکنم اون زمان من تلخی روزایی رو میبینم که میتونست بهتر بگذره. من خوشم نمیاد پشتمو نگاه کنم و تلخی ببینم.

به هر حال. کسی وجود نداره که با نگاه کردن به پشتش همه ش شیرینی ببینه. ولی حرفم اینه که گاهی آدما باعث میشن تلخ بگذره و این دیگه طبیعی نی. فقط کاش از هموم اولش آدمایی به پستت بخورن که درک اینو داشته باشن که اگه نمیتونن درکت کنن لااقل خفه بشن و نظراتشونو برای خودشون نگه دارن

*تاحالا  شده تو سلف باشید و از شانس بدتون ازون روزایی باشه که جلوی یه ملتی شرمگین شدین و بعد درست دو تا از اون آدمایی که شاهد این اتفاق بودن رو میز اون طرفتون مشغول خوردن باشن و شما تمام مدت عین جاسوسا کتاب بگیرید جلوس صورتتون و سادویچتون رو به معنای واقعی کوفت کنین و بعد یهو یکی از پشت بزنه به شونتون و با نیشی به پهنای عرشه ی کشتی بگه: سوتی امروزت خاطره شد!! 

؟

Just cuz u r imp

وقتی یکی اینقدر برات عزیزه ولی معمولا به خواسته هات اهمیت نمیده چه حسی بهت دست میده؟ من میگم معمولا... واقعا معمولا به خواسته هات اهمیتی نمیده و کار خودشو میکنه. تو نظر خودت اون کسی نیست که بخواد با تو لج کنه یا حق نداره خواسته های خودش رو مقدم بر خواسته های تو بدونه. چرا حق نداره؟ چون تو براش توضیح دادی، توضیح دادی اگه آهای اگه این اتفاق نیفته من نمیدونم چطوری ادامه بدما، تو مستقیم میگی، نه طفره میری نه مِن مِن میکنی چون انقد تو شرایط بحرانی هستی که دیگه هیچی اهمیت نداره ولی اون چیکار میکنه؟ دلیلای مسخره میاره، خواسته ی خودشو بهت تحمیل میکنه و تو بازم شکست خورده برمیگردی و با خودت میگی ادامه بده.

این خوب نیست. چون برات خیلی مهمه تو خفه میشی ولی یادت که نمیره. آخه چندین ماهه که داری ادامه میدی و به روت نمیاری و بدتر اینکه اونم به روش نمیاره.

به هر حال، باید ساخت و کنار اومد.