سرنوشتت

هر وقت جلوی ملتی شرم زده میشم همش با خودم میگم اینم یه تجربه ست. همش تو دلم میگم امروزو تحمل کن میگذره. امروز تموم بشه یادت میره، خب درسته که یادم نمیره ولی دلداری خوبیه. 

مردم برای دلداری دادنت میگن میگذره ولی این ناراحت ترم میکنه، خب معلومه که میگذره. گذر زمان یه روند طبیعیه که لازم نیست کسی به کسی یادآوری کنه. ولی به چه قیمتی؟ وقتی داری بهم میگی اشکال نداره میگذره من به این فکر میکنم که وقتی بلاخره گذشت و وقتی من به پشتم نگاه میکنم اون زمان من تلخی روزایی رو میبینم که میتونست بهتر بگذره. من خوشم نمیاد پشتمو نگاه کنم و تلخی ببینم.

به هر حال. کسی وجود نداره که با نگاه کردن به پشتش همه ش شیرینی ببینه. ولی حرفم اینه که گاهی آدما باعث میشن تلخ بگذره و این دیگه طبیعی نی. فقط کاش از هموم اولش آدمایی به پستت بخورن که درک اینو داشته باشن که اگه نمیتونن درکت کنن لااقل خفه بشن و نظراتشونو برای خودشون نگه دارن

*تاحالا  شده تو سلف باشید و از شانس بدتون ازون روزایی باشه که جلوی یه ملتی شرمگین شدین و بعد درست دو تا از اون آدمایی که شاهد این اتفاق بودن رو میز اون طرفتون مشغول خوردن باشن و شما تمام مدت عین جاسوسا کتاب بگیرید جلوس صورتتون و سادویچتون رو به معنای واقعی کوفت کنین و بعد یهو یکی از پشت بزنه به شونتون و با نیشی به پهنای عرشه ی کشتی بگه: سوتی امروزت خاطره شد!! 

؟